oplatanie sprężyn przez pasy

I gotowe! 

Renowacja całego fotela zajęła mi sporo czasu. Doczyszczenie starych powłok, klejenie i lakierowanie w sumie zajęło 14 dni, z czego 2 dni poświęciłam na rekonstrukcję tapicerki. Pierwszy raz podjęłam się tak pracochłonnej renowacji. Na szczęście efekt wynagradza ten ogrom pracy. 

Do końca renowacji zostało tylko podbicie fotela podbitką.

jeszcze tasiemka i już prawie gotowe

Poprzez dodanie waty na plecy udało mi się pozbyć kanciastego kształtu stelaża wewnętrznego.

Do zamknięcia pleców użyłam tektury, w celu zachowania okrągłego kształtu. Na to nałożyłam ovatę 150 oraz płótno. Przed wbiciem jakiejkolwiek zszywki zaznaczyłam linie ołówkiem do zachowania jednolitego kształtu.

plecy przed zamknięciem

wykończenie oparcia oraz podłokietników

Zdecydowałam się na dobór kontrastowej tasiemki w kolorze butelkowej zieleni. Przymocowałam ją za pomocą kleju na gorąco.

Przed obiciem oparcia tkaniną, zdecydowałam się na wykończenie tasiemką zdobną siedziska, aby móc ją włożyć do wnętrza jeszcze przed zamknięciem pleców.

Wybór tkaniny tym razem nie był trudny. Uwielbiam motywy kwiatowe. Jadąc na zakupy, od razu wiedziałam czego szukać. Samo obijanie tkaniną zaczęłam od siedziska. Wybrany przeze mnie wzór nie ma takich samych bukietów w linii prostej, dzięki temu nie musiałam specjalnie uważać na utrzymanie środka. Pozostałości tkaniny ucięłam nożykiem.

Następnym krokiem było podniesienie siedziska pianką. Zdecydowałam się wykorzystać gęstość T35 wysoką na 3 cm. W okolicach brzegu siedziska dołożyłam jeszcze dwu centymetrowy pasek, żeby podkreślić kanciasty kształt, który chciałam uzyskać. Na całość nałożyłam ovate 200, a następnie płótno. Do pracy nad podłokietnikami wykorzystałam piankę gęstości T40, wysoką na 3 cm oraz ovate 150.

Nie zdecydowałam się dodać pianki na oparcie więc żeby trawa morska nie była wyczuwalna pod tkaninę nałożyłam dwie warstwy ovaty 150. Całość zabezpieczyłam płótnem. Po tym ukończeniu tego procesu w ten sam sposób wykończyłam dwa pozostałe boki.

Tak jak w wypadku siedziska, oparcie również potrzebuje podłoża, do którego przywiązałam trawę. Pusta przestrzeń pod podłokietnikami została usztywniona tekturą.

Na jakiś czas zostawiłam siedzisko w spokoju i zabrałam się za przymocowanie trzech pasów parcianych na oparcie. Nie chciałam naciągać ich zbyt mocno, aby uzyskać półokrągły kształt.

Całą trawę morską przywiązałam do płótna, w przeciwnym razie zaczęłaby się przesuwać, co spowodowałoby wyczuwalne ubytki. Chcąc uzyskać kanciasty brzeg siedziska, ułożyłam trawę pod płótnem, a następnie przyszyłam ją na odległość około 3 cm od brzegu.

Na gotowe sprężyny nałożyłam płótno, które miało za zadanie oddzielić je od warstwy nośnej fotela. Tak jak ostatnim razem użyłam do tego trawy morskiej. Warto zauważyć, że płótno również zatrzymuje wyściółkę warstwy nośnej przed kruszeniem się w przyszłym procesie starzenia meble.

Wiązanie, które zastosowałam to wiązanie niemieckie. Dotychczas, jest to najtrwalsza ze znanych metod. Przyznam szczerze, że tego etapu bałam się najbardziej.  Wiązanie sprężyn jest jednym z najważniejszych kroków w całej rekonstrukcji tapicerki. Nawet drobna pomyłka może znacznie obniżyć komfort użytkowania.

Proces rekonstrukcji tapicerki zaczęłam od siedziska. Zgodnie ze starą zasadą, ile sprężyn tyle pasów. W czasie nakładania pasów od razu przeplotłam je przez sprężyny. Następnie przyszyłam je do siebie.

Renowacja fotela stylowego, Berżera w stylu Ludwika XVI  - rekonstrukcja układu tapicerskiego

Copyright © 2023 Tapicer'ka

Obserwuj Tapicer’kę na Facebooku i Instagramie i bądź na bieżąco z najnowszymi projektami.